O chamado coronavirus é envolto e usado, máis alá da propia necesidade sanitaria para a súa erradicación, como ferramenta útil dunha crise sistémica do modelo actual.
Neste contexto xérase o escenario, propicio e acaido, para que un sistema, decadente e inxusto, sexa garante da súa ociosa habilidade de hibernación e reconversión.
As ansias de transformación, para a súa adaptabilidade, amoldada ao seu fundamento exclusivo de lucro, afectando de maneira contínua as desigualdades e os dereitos da poboación, están xa en marcha.
A desaceleración necesaria da economía, basada no consumismo, xustifícase coma un trallo co fin de garantir un capitalismo que se ve famento de recursos e necesitado dun mercado que é baleiro de poder adquisitivo.
Para poder revivir da súa propia ruína, como modelo sostíbel, a trama xa está encamiñada e en acción.
Ningún comentario:
Publicar un comentario