“Galicia Bilingüe, nado no ano 2007 é unha asociación sen ánimo de lucro cuxo fin primordial é defender o dereito dos pais ou, no seu caso, dos alumnos a elixir a lingua vehicular na que estes han de ser educados e, en xeral, o dereito dos cidadáns a elixir en cal das dúas linguas oficiais a Administración ha de comunicarse con eles”
Isto que acabo de engadir é o obxetivo básico que aparece na web de dita organización e sen embargo faise chamar “Galicia Bilingüe”. O nome da asociación, para aqueles que non a coñezan, soa ben e ata parece cordial e equilibrado con carácter democrático. Logo demóstrase, se nos adentramos nos seus principios, que ese nome non é máis ca un simple “márketing” para dar a entender a sociedade que defende de igual modo calquera das linguas que son oficiais en Galiza.
O que realmente pretenden é implantar un modelo no que o idioma ensinado nas aulas sexa aquel que a sociedade, debido os prexuízos do momento por parte da clase de poder dominante, o considera mellor cara o futuro. Non repara ou non lles interesa equilibrar a coexistencia das linguas que se empregan no país actualmente pero si reparan en defender con ímpeto, ata o último momento en que a lingua maioritaria (neste caso o castelán en todo o territorio estatal) non perda falantes nin chegue a sufrir o que aconteceu no seu momento coas linguas coexistentes no territorio estatal español.
Iso o consideran unha inxustiza e eu tamén estou de acordo pero sen embargo que a xente non poida dominar máis linguas que a materna non o teñen en conta. Coma se un neno só fose capaz de aprender unha única lingua e ata lle din a xente que se non aprenden a materna igual non van ben educados.Aí está a ignorancia desta asociación que trata de defender os dereitos e as liberdades das persoas.
Que mellor liberdade dunha persoa que poder defenderse non só na lingua materna senón tamén nas linguas que o rodean no seu entorno máis próximo. Sexan esas linguas minoritarias ou as máis faladas, o que non se pode facer é restrinxir e limitar o coñecemento de distintas culturas que conviven nun territorio xa que non se está sendo responsable e obxetivo na educación que reciben os nenos e nenas deste país. Entorpecer a dinamización de calquera idioma nun país, teña os falantes que teña, estase fomentando unha política de marxinalización para o futuro da sociedade galega.
O de darlle máis espazo xurídico a un idioma (neste caso o galego) non ten por qué solaparse coa coexistencia do outro idioma (castelán) sendo o castelán o que posúe máis espazo ata o de agora.
Os dous idiomas deberían ser vehiculares no ensino por ter presenza social e ata engadiría que outros idiomas foráneos ao territorio español poderían ser os idiomas vehiculares nas asignaturas que dan a coñecer esas linguas para que o cativo ou cativa empece a asociar a diversidade lingüística que existe no mundo e non só vexa en exclusiva un idioma coma se ese fose o universal.
Quero deixar claro que se esta organización defendede as liberdades dunha persoa por riba de calquer coñecemento idiomático, o da lingua materna é unha escusa que si pode ter esa apetencia ou capricho por parte de algún pai ou nai pero que non deixa de ser unha irresponsabilidade e un paso atrás na educación libre do neno ou nena no seu futuro.
Iso é o importante dunha educación libre e universal e non sectaria e marcada con prexuízos idiomáticos que o neno non entende e nin é cosciente mentres é inocente. Só lle carreará choques sociais con outras persoas no futuro ou unha mentalidade pouco realista e nada obxetiva do contexto social no que vive debido a mala ou escasa educación idiomática que viviu no momento. Compre que o cativo ou cativa a parte de ser consciente co seu entorno manteña unha empatía idiomática e valore a riqueza cultural e diversa que hai no noso país.